لیست جدید انواع شعر و متن روی سنگ قبر منتشر شد
شعر روی سنگ قبر مناسب مادر، شعر روی سنگ قبر برای پدر و شعر‌های عرفانی و روحانی
شعر روی سنگ مزار برای مادر
1.اگر مادر نباشد زندگی نیست
به خورشید وفلک تابندگی نیست
خدا عشق است ومادر مهر مطلق
به انان بندگی شرمندگی نیست
2.گل‌های بهشت سایبانت مادر
یک دسته ستاره ارمغانت مادر
دیگر چه کسی چشم به راهم باشد
قربان نگاه مهربانت مادر
3.ای روح ایثار ای مادر من
ای خاک پایت تاج سر من
از شوق رویت ای مهر تابان
خون میزند جوش در پیکر من
4.بخواب ای مادرم آرام و خسته
بخواب ای مادرم ای دل شکسته
بمیرم من برای غصه‌هایت
بمیرم من برای اشک‌هایت
5.مادر ای آفتاب هستی بخش
زیر پایت بهشت جاوید است
دامن پاکت ای فرشته مهر
باغ آلاله گون توحید است
6.این که مرقد عشق وآرزوهاست
این تربت پاک مادر ماست
ای خاک تو حرمتش نگهدار
این رنج کشیده مادر ماست
7.اینجا بهشت ارزو در زیر خاک است
ارامگاه مادری مظلوم وپاک است
8.ای خاک تیره مادر ما را عزیزدار
این نور چشم ماست که در برگرفته
9.مادر به تو سوگند که در این خانه خاموش
افسانه شادی وخوشی گشته فراموش
10.این چه شمع است که خاموش نگردد هرگز
مرگ مادر که فراموش نگردد هرگز
11.مادر گمان مبر زخیال تو غافلم
گر مانده ام خموش خدا داند و دلم
12.مادرم ای رفته در خوابی دراز
یاس‌هایت توی ایوان گشته باز
گرچه گلهایت همه تنها شدند
با شقایق‌های آن دنیا بساز
13.مادرم فردا که زهرا پا به محشر می‌نهد
در صف خدمتگزارانش ترا جا میدهد
باز ان جا هم مرام مادری را پیشه گیر
جان مولا پیش زهرا دست ما را هم بگیر
14.قلبم شده رنجور زهجر تو مادر
فکرم شده اینگونه پریشان تو مادر
هر لحظه کنم آرزوی روی تو افسوس
دستم شده کوته زدامان تو مادر
شعر روی سنگ مزار برای پدر
15.آن گنج نهان در دل خانه پدرم
هم تاج سرم بود همی بال وپرم بود
هر جا که زمن نام و نشانی طلبیدند
آوازه نامش سند معتبرم بود
16.پدر سنگ مزارت را به آه و ناله می‌بوسم
به عشق وزحمت چندین و چندین ساله می‌بوسم
اگر دنیا شود گلشن گلی جز تو نمی‌یابم
ز چشمم زاله میریزد تو را چون لاله می‌بوسم
17.پدر ای آیت عشق خدایی
گل خوشبوی باغ اشنایی
از آن روزی که رفتی در دل خاک
دلم میسوزد از درد
18.پدر جان یاد آن شب‌ها که ما را شمع جان بودی
میان نا امیدی‌ها چراغ جاودان بودی
برایت زندگی کردن اگرچه رنج وسختی بود
بنازم همتت بابا صبور ومهربان بودی
19.آن کس که مرا روح وروان بود پدر بود
ان کس که مرا فخر زمان بود پدرم بود
افسوس که رفت از سرم آن سایه رحمت
آن کس که برایم نگران بود پدرم بود
20.این گوهر گم گشته به دنیا پدرم بود
محبوب همه یار همه تاج سرم بود
هرجا که زمن نام ونشانی طلبیدند
اوازه همه نامش سند معتبرم بود
21.بر سنگ قبر من بنویسید خسته بود
اهل زمین نبود نمازش شکسته بود
بر سنگ قبر من بنویسید پاک بود
چشمان او که دائما از اشک شسته بود
برسنگ قبر من بنویسید این درخت
عمری برای هر تبر و تیشه دسته بود
برسنگ قبر من بنویسید کل عمر
پشت دری که باز نمیشد نشسته بود
22.چون مرده شوم خاک مرا گم سازید
احوال مرا عبرت مردم سازید
خاک تن من به باده آغشته کنید
وز کالبدم خشت سر خم سازید
در حيرتم از مرام اين مردم پست
اين طايفه‌ي زنده کش مرده پرست
تا هست مي کّشندش به خاري به جفا
تا مُرد مي‌برندش به عزت سر دست
23.اکنون گور او را بس است
آنکه جهان او را کافی نبود
24.ای انسان هر که باشی و از هر جا که بیایی
میدانم خواهی آمد
من کوروشم که برای پارسی‌ها این دولت وسیع را بنا نهادم
بدین مشتی خاک که تن مرا پوشانده رشک مبر
25.من از نهایت شب حرف میزنم
من از نهایت تاریکی
و از نهایت شب حرف می زنم
اگر به خانه من آمدی برای منم
ای مهربان چراغ بیار و یک دریچه
که از آن به ازدحام کوچه خوشبخت بنگرم
26.خاکم به سر ز غصه به سر خاک اگر کنم
خاک وطن که رفت، چه خاکی به سر کنم
من آن نیم که به مرگ طبیعی شوم هلاک
وین کاسه خون به بستر راحت هدر کنم
معشوق «عشقی» ای وطن، ای عشق پاک ما
ای آنکه ذکر عشق تو شام و سحر کنم
27.به روز مــرگ چــو تــابـوت مــن روان باشـد
گمان مبر که مرا درد این جهان باشد
برای من مـگـری و مـگـو دریـــــغ دریــــــغ
بدوغ دیو در افتـــی دریــــــغ آن باشد
جنازه‌ام چو بـبـیـنـــــی مگو فــراق فــراق
مرا وصـــــال و ملاقات آن زمان باشد
مرا به گـــور ســــــپاری مـگــو وداع وداع
که گور پرده ی جمعیــــت جنان باشد
کدام دانه فرو رفـــــــت در زمین که نرســت
چرا به دانه ی انسانیت این گمان باشد
دهان چو بستی ازین سوی آن طرف بگشای
که های هوی تو در جو لامکان باشد
28.نسیم آسا ازین صحرا گذشتیم
سبک رفتار و بی پروا گذشتیم
به پای کوشش از دیروز و امروز
گذر کردیم و از فردا گذشتیم
کنون در کوی نا پیدا خرامییم
چو از این صورت پیدا گذشتیم
رشید از ما مجو نام و نشانی
که از سر منزل عنقا گذشتیم
29.بزرگ بود
و از اهالی امروز بود
و با تمام افق‌های باز نسبت داشت
و لحن آب و زمین را چه خوب می‌فهمید .
30.ای پدر با تو چه گفتند که خاموش شدی
نازنینا چه خبر شد که کفن پوش شدی
31.درد من، درد فراق است، خدایا کم نیست
اشکهایم بجز از فراق و غم و ماتم نیست
بر دل غم زده و بغض پر از فریادم
بجز آن لطف نگاه پدرم مرهم نیست
32.آسمان امروز ببار، اينجا گلي پژمرده گشت
از غم داغ رخش، يک محفلي افسرده گشت
آسمان امروز ببار، ما صد جگر سوزانده‌ايم
چون پدر از بين ما رفت، قلب ما هم مرده گشت
33.روز مـرگم اشك را شـيـدا كــنيد
روي قـلبـم عـشـق را پـيـدا كنيد
روز مــرگم خـاك را بــاور كـنيــد
روي قـبــرم لالــه را پـرپـر كـنيـد
جامه‌ام را خاك و خاكسـتر كنـيد
خـانه‌ام را وقـف نيــلوفــر كنـيـد
پيــكرم را غــرق در شبنــم كنيد
روي قـبرم لالـه اي را خـم كنيـد
روز مـرگم دوست را دعـوت كنيد
دور قـبـرم را كمـي خـلوت كنيـد
بـعد مـرگم خنده را از سر كنـيـد
رفـتنــم را دوسـتان بـاور كنــيــد
34.مانده‌ایم دل‌شکسته و با درد ساخته‌ایم
بی تو ز خود گریخته، در خود گداختیم
با هر نفس نشسته و در هم شکسته‌ایم
مانند اشک حسرت خود، رنگ باختیم
35.خرم آن روز کزین غمکده پرواز کنم
از پس مرگ، حیاتی دگر آغاز کنم
باغ جان پر گل و من خسته به زندان تنم
زندگی یابم اگر پنچره‌ای باز کنم
36.تا هستم ای‌رفیق، ندانی که کیستم
روزی سراغ وقت من آیی، که نیستم
پیداست از گلاب سرشکم، که من چو گل
یک روز خنده کردم و عمری گریستم
37.چون نامة عمر ما، به هم پیچیدند
بردند به میزان عمل سنجیدند
بیش از همه کس، گناه ما بود ولی
ما را به ولایت علی بخشیدند
37.تا ابد جای تو در دیده ماست
سال‌ها گر گذرد یاد تو در سینه ماست
به پاس آن همه مهر و وفایت
حقیر است این محبتها برایت
38.به پاس آن همه مهر و وفایت
حقیر است این محبتها برایت
ندیدم در جهان بهتر ز مادر
سر و جانم همه بادا فدایت
39.فاتحه‌ای چو آمدی بر سر ی خسته‌ای بخوان
لب بگشا که میدهد لعل لبت به مرده جان
آنکه به پرسش آمدو فاتحه خواند و میرود
گو نفسی که روح را میکنم از پی اش روان ….
بگویید بر گورم بنویسند زندگی را دوست داشت ولی آن را نشناخت.
مهربون بود ولی مهر نورزید.
طبیعت را دوست داشت ولی از آن لذت نبرد.
در آبگیر قلبش جنب و جوش بود ولی کسی بدان راه نیافت.
در زندگی احساس تنهایی نمود ولی هرگزدل به کسی نداد.
و خلاصه…
بنویسید “زنده بودن را برای زندگی دوست داشت، نه زندگی را برای زنده بودن
40.سنگ قبرم را نمیسازد کسی
مانده‌ام در کوچه های بی کسی
بهترین دوستم مرا از یاد برد
سوختم خاکسترم را باد برد
41.بنویسید بعد مرگم روی سنگ
آنکه اینجا در زیر این سنگ هم آغوش با خاک شده
عاشقی دل خسته بود
عاشقی که عشقش را هیچ گاه فراموش نکرد
عاشقی که عاشق او بود…
بنویسید بعد از مرگم روی سنگ
آن که خاک را نقاب چهره‌اش کرده
عاشق کسی بود که او را از بحر غم نجات داده
و فرشته‌ی نجاتش تنها او را یک دوست می‌دید نه یک معشوق
42.سوده آنکه رنج جهان را کشید و رفت
خشنـود آنکه بانگ خدا را شنید و رفت
در حیرتم که عمر شتابنده چون گذشت
گوئی نسیم بـود که بر گل وزید و رفت
این باغ غیر داغ عـــزیزان گلی نداشت
خوشبخت آن پرنده کزینجا پرید و رفت
43.آنگاه که در کنار ساحل وجودش بودیم، آرامی و صبوریش دریایی بودن را به یادمان می‌آورد،
و تماشای وسعت گذشتش تنگی‌های دلمان را از یادمان می‌برد.
دوستی اهل بیت که در دلش شعله میکشید نوربخش وجودمان می‌شد و بارقه دلسوزی‌هایش بر زخم‌های جانمان مرهم می‌نهاد.
44.خرم آن روز کزین غمکده پرواز کنم
از پس مرگ حیاتی دگر اغاز کنم
باغ جان پرگل ومن خسته به زندان تنم
زندگی یابم اگر پنچره ای بازکنم
45.ای دوستان بگویید ارام جان من کو
راحت فزای هرکس محنت سرای من کو
هر کس به خانمانی دارند مهربانی
من مهربان ندارم نامهربان من کو
46.ای رهگذر که میگذری برمزار من
زنهاریاد کنی زمن و روزگار من
شکفته بودیک گلم از صدهزار گل
نا گه بریخت باد اجل نوبهار من
47.روزی که قضا نیست نخواهی مردن
ور هست قضا کجا توان جان بردن
مرگ تهی مساز پهلو که به آن
سر منزل خود توان به دست اوردن
48.افسوس که زیبا پسرم تاج سرم رفت
امیدوچراغ دل ونور بصرم رفت
زد اتش سوزان اجل بر گل عمرم
ناگاه از این باغ گل نوثمرم رفت
49.قصه مرگ تو را ناگه شنیدن زود بود
در عزایت جامه را تن دریدن زود بود
آخر ای یار همه ای مطهرمهر وفا
در سرای جاودان منزل گزیدن زود بود
50.جوان رفتم زدنیا با هزاران ارزو بر دل
به زیر خاک کردم با دو صد اندوه غم منزل
گذر اید اگر برخاک من از زاه غم خواری
به الحمدی مرا یاد اورید ای محرمان دل
51.ای چرخ وفلک خرابی از کینه توست
بیدادگری شیوه دیرینه توست
ای خاکاگر سینه تورا بشکافند
بس گوهر قیمتی که درسینه توست
52.فلک اخر ربودی سرور فرزانه ما را
به خاموشی سپردی محفل و کاشانه ما را
ندانم از چه رو کردی شعار خویش گل چیدن
گل ما چیدی و برهم زدی گلخانه مارا
53.مانده‌ایم دل شکسته و با درد ساخته‌ایم
بی تو زخود گریخته در خود گداختیم
با هر نفس نشسته و درهم شکسته‌ایم
مانند اشک حسرت خود رنگ باختیم
54.در مرگ حیات اهل داد و دین است
وز مرگ روان پاک تمکین است
این مرگ لقاست نی جفا وکین است
نامرده همی میرد و مرگش این است
55.ای دوستان بگویید ارام جان من کو
راحت فزای هرکس محنت سرای من کو
هر کس به خانمانی دارند مهربانی
من مهربان ندارم نامهربان من کو
56.تا هستم ای رفیق ندانی که کیستم
روزی سراغ وقت من ایی که نیستم
پیداست از گلاب سرشکم که من چو گل
یک روز خنده کردم وعمری گریستم
57.خرم آن روز کزین غمکده پرواز کنم
از پس مرگ حیاتی دگر اغاز کنم
باغ جان پرگل و من خسته به زندان تنم
زندگی یابم اگر پنچره‌ای بازکنم
58.بر سنگ مزارم بنویسید آشفته و سرد و خاموش
همه دنیا کرده‌اند مرا فراموش فراموش
59.چندان بخورم شراب کاین بوی شراب
آید ز تراب چون روم زیر تراب
گر بر سر خـاک من رسد مخموری
از بوی شراب من شود مست و خراب
60.سنگ قبرم را نمیسازد کسی
مانده‌ام در کوچه‌های بی کسی
بهترین دوستم مرا از یاد برد
سوختم خاکسترم را باد برد
61.پدرم دیده بسویت نگران است هنوز
غم نادیدن تو بار گرانست هنوز
آنقدر مهرو وفا برهمگان کردی تو
نام نیکت همه جا ورد زبانست هنوز
62.ببینید اینکه زیر سنگ خفته
به اینجا و به انجا در سفر شد
نوشت از بهر مردم دفتر شعر
به دریاهای دانش غوطه ور شد
گهی دل درد و سرما خورد وسرفید
دم پیری گهی درد کمر شد
و شد زانو و پشتش چون کمان خم
چو ماشینی فنرهایش یه ور شد
جوان شد مادرش زن داد اورا
برای او زنش چون شیر نر شد
بهار عمرش آخر شد زمستان
ز کار افتاده و بی پا و سر شد
در آخر در مغاک خاک افتاد
به خاک افتاد و اینجا مستقر شد
نوشتم برای سنگ قبر خودم
63.روی قبرم بنویسید کبوتر شد و رفت
زیر باران غزلی خواند دلش تر شد و رفت
چه تفاوت که چه خوردست غم دل یا سم
انقدر غرق جنون بود که پرپر شد و رفت
روز میلاد همان روز که عاشق شده بود
مرگ با لحظه میلاد برابر شد و رفت
او کسی بود که از غرق شدن میترسید
عاقبت روی تن ابر شناور شد و رفت
