انواع شعر برای روی سنگ قبر

شعر سنگ قبر مخصوص پدر، شعر سنگ قبر مخصوص مادر، شعر سنگ قبر برای جوان و شعر سنگ قبر برای فرزند، بین شعر های انتخاب کنید و یا برای مشاوره با بهشت یار تماس بگیرید.

در این مطلب شما میتوانید از میان اشعار زیر شعر یا متن مورد نظر خود برای نوشته شدن روی سنگ قبر را انتخاب کنید.

انواع شعر روی سنگ قبر:

ببوسم دستت ای بابا که پروردی مرا آزاد

بیا مادر تماشا کن که فرزندت شده داماد

به حجله میروم شادان و زخمی در بدن دارم

به جای رخت دامادی کفن خونین به تن دارم

………………………………………

گلچین روزگار عجب خوش سلیقه است

می چیند آن گلی که به عالم نمونه است

…………………………………………..

بودی تا دلم تنها نبود

تا اسیر غصه فردا نبود

کاش بودی تا فقط باور کنی

بی تو هرگز زندگی زیبا نبود

...............................................................

جهانا بی‌وفایی‌ها نمودی

دمی با دل‌شکسته‌ها نبودی

عزیزی از عزیزان را ربودی

غم عالم به قلب ما فزودی

..............................................................

بنویسید بعد مرگم روی سنگ  با خطوطی نرم و زیبا و قشنگ

اینکه اینجا خفته در این گور سرد  بودنش را هیچ کس باور نکرد

.........................................................................................

آخرین لبخند زیبایت به رویم یاد بــــــاد

یاد آن دلواپسی های قشنگت یاد بـاد

  آن تواضع آن وقارت با کلامت یاد بـــــاد

خاطر آن غصه ها و قصه هایت یاد بـاد

.......................................................................

قصه درد تو را به که باید گفتن؟

ناله شام و سحر، را به که باید گفتن؟

روزها رفت و غم از سینه ما پاک نشد

این غم دیرگذر، را به که باید گفتن؟

.........................................................................

گفتم که چرا رفتی و تدبیر تو این بود

گفتا چه توان کرد که تقدیر همین بود

گفتم که نه وقت سفرت بود چنین زود

گفتا که نگو مصلحت دوست در این بود

...........................................................................

در آن نفس که بمیرم در آرزوی تو باشم

دان امید دهم جان که خاک کوی تو باشم

به صبح روز قیامت که سر زخاک برارم

در آرزوی تو خیزم به جست جوی تو باشم

........................................................................

ای سفر کرده به معراج روانت شادباش

روح تو در کنف رحمت حق ازاد است

مهر تو نور وصفا بود به کاشانه ما

هر زمان عزت وپیمان تو مارا یاد است

..........................................................................

کاش آن شب را نمی آمد سحر

کاش گم در راه پیک بد خبر

ای عجب کان شب سحر اما به ما

تیره روزی آمد و شام دگر

..................................................................

نفس در سینه حبس است ای برادر

سکوت امشبم هم رنگ درد است ای برادر

نوای دل شنیدن دارد امشب

ندای انا الیه راجعون است ای برادر

....................................................................

شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

 روی مه پیکر او سیر ندیدیم و برفت

گویی از صحبت ما نیک به تنگ آمده بود

بار بر بست و به گردش نرسیدیم و برفت

......................................................................

آن یار شفیق و مهربان رفت

آن گوهر ناب خوش‌بیان رفت

آن سید مرتضی، از این جمع

در ماه حسین از این جهان رفت

در ماتم و سوک و فرقت یار

طاقت ز کفم، تاب و توان رفت

..........................................................................

مرگ تو را چو داد گردون خبرم

خبرت نیست که یک باره چه آمد به سرم

کاش با قیمت جان، عمر تو می‌شد ممکن

تا دهم جانی و از بهر تو عمری بخرم

............................................................................

بعد پرپر شدنت ای گل زیبا چه کنم

من به داغ تو جوان رفته ز دنیا چه کنم

بهر هر درد دوائیست به جز داغ جوان

من به دردی که بر او نیست مداوا چه کنم

..............................................................

سایه‌اش همچون پناهی بود و رفت

شانه‌هایش تکیه گاهی بود و رفت

شادی ما بود دیدار رخش

شادی ما یک نگاهی بود و رفت

--------------------------------------

نابهنگام اجل، فرصت بودن بگرفت

بلبلی را ز چمن، حین سرودن بگرفت

مهر تو، حک شده در قلب همه یارانت

کی توان خاطر تو، تا دم ماندن بگرفت

----------------------------------------

جوان نازنین در خاک رفتی

از این دنیای غم غمناک رفتی

زدی آتش به جان دوست داران

چو گل پاک آمدی و پاک رفتی

............................................................................................

چه غریبانه و ناباوروانه می روند آنان که دوستشان داریم

آنچه می ماند فقط خاطرات است …

و ما تنها تسلیم خواست پروردگاریم

ای خدای مهربان آن گونه که شایسته است

این عزیز را دوستش بدار و بیامرزش

.............................................................................................

چندی است آسمان دلم وا نمی‌شود

یک غم نشسته روی دلم پا نمی‌شود

احساس می‌کنم که دگر خاطرات تو

کنج خیال خسته‌ی من جا نمی‌شود

......................................................................................................

رفتی و نیستی که ببینی چگونه در تنهایی خود پر میکشم...

 رفتی و صدای خنده هایت برای همیشه در گلوی خاک خشکید...

................................................................................................................

 ز هجران تو پرپر می زند دل ، ز دل تنگی به هر در می زند دل

چو بلبل در فراق رویت ای گل ، به دیوار قفس سرمیزند دل

................................................................................................................

تا کی ز مصیبت غمت یاد کنم

آهسته ز دوری تو فریاد کنم

وقت است که دست از این دهان بردارم

از دست غمت هزار بیداد کنم

.............................................................................................

در چمن هر ورقی دفتر حال دگر است

حیف باشد که زکار همه غافل باشی

نقد عمرت ببرد غصه دنیا بگزاف

گر شب و روز دراین قصه مشکل باشی

گرچه راهی است پر از بیم ز ما تا بر دوست

رفتن آسان بود ار واقف منزل باشی

......................................................................................

این چه رسمی بود كرد با ما روزگار

پدر رفت و برادر هم برفت

پدر گر رفت برادر بود جایش

برادر رفت ولی هیچكس نیست جایش

........................................................................................

ز هجران تو پرپر می زند دل ای برادر

ز دل تنگی به هر در می زند دل ای برادر

چو بلبل در فراق رویت ای گل ای برادر

به دیوار قفس سرمیزند دل ای برادر

........................................................................

خرم آن روز کز این منزل ویران بروم

راحت جان طلبم وز پی جانان بروم

گر چه دانم که به جایی نبرد راه، غریب

من به بوی سر آن زلف پریشان بروم

..............................................................................

من آن شمعم که شبها در شبستان تو میسوزم

به ظاهر شاد و در باطن ز هجران تو میسوزم

..............................................................................

قصه مرگ تو را ناگه شنیدن زود بود

در عزایت جامه را تن دریدن زود بود

آخر ای یار همه  ای مطهرمهر وفا

در سرای جاودان منزل گزیدن زود بود

........................................................................

ز یاد تو یک نفس دلم غافل نیست

هر چند که جز حسرت دل حاصل نیست

از شوق تو می‌سوزم، ولی سازم، چون

آن دل که به شوق تو نسوزد، دل نیست

........................................................................

افسوس که سرمایه ز کف بیرون شد

وز دست اجل، بسی جگرها خون شد

افسوس که نامه جوانی، طی شد

وآن تازه بهار زندگی، دی شد

.............................................................................................

عزیز خفته در خاکم گل باغ دلم بودی

درخشان گوهر پاکم چراغ محفلم بودی

کجا یابم دگر چون تو اگر گرد جهان گردم

تو را ای نازنین دختر که یار و همدمم بودی

........................................................................................................

تو بودی نوگل گلخانه ما

سفر کردی تو از کاشانه ما

همانند پرستوهای عاشق

خودت رفتی، غمت در خانه ما

.........................................................................................

چو رخت خویش بر بستم از این خاك
همه گفتن با ما آشنا بود
ولیكن كس ندانست این مسافر
چه گفت و با كه گفت و از كجا بود

.....................................................................................

 پدرم یاد تو هرگز نرود از دل ما       مگر آن روز که درخاک شود منزل ما

.................................................

یک عمـر علی گفت و در این دار مکافات          با عشق علی شاه ولایت بـه جنان رفت

او ذکر حسین داشت به دل در همه احوال          با عشق حسین ابن علی او ز جهان رفت

......................................................................................

ز خاطر دلها نرود یاد تو هرگز                         ای آنکه به نیکی جا نام تو بودی

......................................................

ای دریغا رادمرد لطف و رحمت در گذشت                     نخبه شوق و تلاش و همت در گذشت

آنکه با عشق علی قلبش به سینه می تپید                      گذشت تسلیم قضا و با رضایت در گذشت

.................................................................

بی تو هرگز زندگی شوری ندارد ، پدرم        بی تو هـرگز شمع دل نوری ندارد ، پدرم

جای اشک از دیدگان خون می فشانم          باز هم بی تو هرگز زندگی شوری ندارد ، پدرم

............................................................

چه شب ها تا سپیده در کشیدی               ندای یاعلی یارب کشیدی

بخاب آرام پدر جان در مزارت              که پایان شد تمام درد هایت

.............................................................

اگر یار گران بودیم رفتیم                             اگر نامهربان بودیم رفتیم

شما با خانمان خود بمانید(بدانید)                      که ما تا مهربان بودیم رفتیم

....................................................................

به یاد شمع رویت همچنان پروانه میسوزم                   تورفتی من به جایت اندر این کاشانه می سوزم

گهی آیم کنار قبر تو دیده گریان                               گاهی از مهربانی های تو در خانه میسوزم

..........................................................................

قلبم شده غمخانه زهجران تو بابا (مادر)                 فکرم شده همواره پریشان تو بابا

هر روز کنم آرزوی روی تو افسوس                   دستم شده کوتاه ز دامان تو بابا

....................................................................

گفتم که پدر رسم بزرگی نه چنین بود             گفتا چه توان کرد که تقدیر چنین بود

گفتم نه وقت سفرت بود چنین زود                گفتا که مگو مصلحت حق چنین بود

......................................................................

حرمت هستی ما ای پدر از نام تو بود                  تو مپندار که رفتی و فراموش شدی

.............................................................

ای چرخ و فلک خرابی از کینه توست           بیداد گری شیوه دیرینه توست

ای خاک اگر سینه تو بشکافتند                   بس گوهر قیمتی که در سینه توست

..........................................................

رو زگاریست که ما حال پریشان داریم                    در غم مرگ پدر دیده  گریان داریم

بود اخلاق خوشش ورد زبان همگان                     اعتباری که به ما هست ز ایشان داریم

................................................................

ای پدر ای عارف نیکو خصال                          ای که قدرت را نداشتم هنگام وصال

خوش بخواب اینجا که این دنیای دون                   چون تو گوهر کم دهد از خود برون

……………………………………………

آن کس که مرا روح وروان بود پدر بود     آن کس که مرا فخر زمان بود پدرم بود

افسوس که رفت از سرم آن سایه رحمت      آن کس که برایم نگران بود پدرم بود

………………………………………

شانه اش مارا پناهی بود و رفت                   شانه مان را تکیه گاهی بود و رفت

رفت و رفت غمهای ما بیشتر شد                  شادی ما یک نگاهی بود و رفت

……………………………………………………………………….

در جان یاد آن شب ها که ما را شمع جان بودی        میان نا امیدی ها چراغ جاودان بودی

برایت زندگی کردن اگرچه رنج وسختی بود             بنازم همتت بابا صبور ومهربان بودی

 ……………………………..

افسوس که آن همدم دیرینه ما رفت                     آن مظهر پاکیزگی و مهرو صفا رفت

یاران تو از سوز و دل خویش بگویند                 ای وای فلک مونس و جان و دل ما رفت

…………………………………………..

باورم نیست پدر رفتی وخاموش شدی       ترک ما کردی وبا خاک هم آغوش شدی

خانه را نوری اگر بود ز رخسار تو بود    ای چراغ دل ما از چه تو خاموش شدی

……………………………………………..

پدرم دیده به سویت نگران است هنوز   غم نادیدن تو بار گران است هنوز

آنقدر مهر و وفا برهمگان کردی تو      نام نیکت همه جا ورد زبان است هنوز

……………………………………………………

این که خفته است در این مرقد پاک                   پدر خوب و فداکار من است

طلب مغفرت از درگه حق                            بهر او روز و شبان کار من است

..........................................................................

روح پاکت با امیر المومنین محشور باد   خانه قبرت زالطاف خدا پر نور باد

ای چراغ زندگانی ای پدر یادت به خیر   خاطرت در باغ فردوس برین مسرور باد

....................................................................................

گشته از سیلاب غم چشمان من دریا پد      من چه گویم بی تو از فردا وفرداها پدر

تکیه گاهی بودی وتنها امید و آرزو  پدر   بی تو این دنیا ندارد رنگ شادی ها

..............................................................................................

در گلستان ادب آموزگارم مادر است   بعد رب العالمین پروردگارم مادر است

من که شاگرد دبیرستان عشق مادرم   اولین معشوق من در روزگار مادر است

......................................................

مکش که بیهده این نقش می­کشی نقاش           که خون بگریی اگر پی بری به احوالم

چه حاجت است پس از من بماند این تمثال؟     فلک چه کرد به من تا کند به تمثالم؟

....................................................................

مادرم ای رفته در خوابی دراز   یاس هایت توی ایوان گشته باز

گرچه گلهایت همه تنها شدند      با شقایق های آن دنیا بساز

.................................................................

باز آمدم به پرسش حال تو، ای امید     ای مادری که هر نفسم، گفتگوی توست

باز آمدم که بوسه زنم بر مزار تو       ای قبله‌ای (مادری) که جان و دل من به سوی توست

..............................................................

من گُلم، مادر گلستان من است   من تنم، مادر دل و جان من است

در میان ناامیدی‌های عمر        مادرم، شمع شبستان من است

..............................................................................

قسم به تربت مادر که سجده گاه من است         که مهر مادریش تا ابد پناه من است

.................................................................................

خدایا سینه ای صد چاک دارم       فغان از گردش افلاک دارم

چرا شب تا سحر از دل ننالم        که اینجا مادری در خاک دارم

............................................................

ای آسمان به جلوه خورشید خود مناز            مادر ستاره ایست که خورشید پرور است

مهر از دلش نمی رود گر می رود به خاک     خاک که بوی عشق می دهد خاک مادر است

در سينه اش دلی است فروزنده تر ز مهر        وز آن چراغ تربت پاکش منور است

 ........................................................................

آتش هجران تو همچون سپندم می کند         پر ز ناله همچو نی بند بندم می کند

داغ سنگینی که بر دل دارم از هجران تو     تا قیامت بر غم تو پای بندم می کند

.......................................................................................................

مادرم ای چشمه ی مهرو  وفا           مادرم ای آیت لطف خدا

مادرم  ای روز سختی یار من           مادرم ای بهترین غمخوارم

..................................................

اینجا بهشت آرزو در زیر خاک است                 آرامگاه مادری مظلوم وپاک است

........................................................................

گل های بهشت سایبانت مادر                  یک دسته ستاره ارمغانت مادر

دیگر چه کسی چشم به راهم باشد             قربان نگاه مهربانت مادر

..................................................................

مادر به خدا ماه در این خانه که تو بودی              روشنگر این  کلبه ویرانه تو بودی

از خاطر دل ها نرود یاد تو هرگز                     ای آن به نیکی همه افسانه تو بودی

..................................................................

آبروی اهل دل از خاک  پای مادر است                   هر چه دارند این جماعت از دعای مادر است

آن بهشتی را ه قرآن میکند توصیف آن                     صاحب قرآن بگفتا زیر پای مادر است

.............................................................................

گر چه من دیگر نمی بینم گل روی تو را           خاطراتت را در این غمخانه مهمان میکنم

گوهر یکدانه ام ای مادر خوبم بدان                  تا ابد یاد تو را در سینه پنهان میکنم

............................................................................

شعله ای خاموش گشت وخانه ای بی نور شد             گوهرارزنده ای پنهان به خاک گور شد

مادر شایسته ای زین عالم نا پا یدار                        روشن ان دیده که رویش می دید

......................................................................................

دلم را از غمت مادر شکستی             تمام رشته ها از هم گسستی

یقین دارم که در باغ بهشتی                کنار حضرت زهرا نشستی

.............................................................................................

همی نالم که مادر در برم نیست                       صفا وسایه او بر سرم نیست

مرا گر دولت عالم ببخشند                              برابر با نگاه مادرم نیست

...........................................................................

این مرقد عشق و آرزوهاست                        این تربت پاک مادر ماست

ای خاک  توحرمتش نگه دار                        این رنج کشیده مادر ماست

.............................................................................

ای دوستان بگویید آرام جان من کو    راحت فزای هرکس محنت سرای من کو

هر کس به خانمانی دارند مهربانی      من مهربان ندارم نامهربان من کو

....................................

ای سفر کرده به معراج روانت شادباش         روح تو در کنف رحمت حق ازاد است

مهر تو نور وصفا بود به کاشانه ما             هر زمان عزت وپیمان تو مارا یاد است

.........................................

تا کی ز مصیبت غمت یاد کنم               آهسته ز دوری تو فریاد کنم

وقت است که دست از این دهان بردارم      از دست غمت هزار بیدادکنم

.............................................................

ای چرخ وفلک خرابی از  کینه توست       بیدادگری شیوه دیرینه توست

ای خاک اگر سینه تورا بشکافند                بس گوهر قیمتی که درسینه توست

...........................................................................

حجاب چهره جان میشود غبار تنم                      خوشا دمی که از این چهره پرده برفکنم

چنین قفس نه سزایچو من خوش الحانیست           روم به گلشن رضوان که مرغ آن چمنم

......................................................................

در آن نفس که بمیرم در آرزوی تو باشم      بدان امید دهم جان که خاک کوی تو باشم

به صبح روز قیامت که سرزخاک برآرم      در آرزوی تو خیزم به جست جوی تو باشم

......................................................................

افسوس که زیبا پسرم تاج سرم رفت             امیدوچراغ دل ونور بصرم رفت

زد آتش سوزان اجل بر گل عمرم              ناگاه از این باغ گل نوثمرم رفت

...................................................................................

ای رهگذرکه میگذری برمزار من            زنهاریاد کنی زمن وروزگارمن

شکفته بودیک گلم از صدهزار گل         نا گه بریخت باد اجل نوبهار من

.................................................................

ای مادر غمدیده نداری خبراز من                 کز گردش ایام چه امد برسر من

من تازه جوان بودم واندر چمن حسن             نشکفته فرو ریخت همه بال وپر من

.................................................................................

قصه مرگ تو را ناگه شنیدن زود بود                          در عزایت جامه را تن دریدن زود بود

آخر ای یار همه  ای مطهرمهر وفا                             در سرای جاودان منزل گزیدن زود بود

......................................................................................

نوگلم رفته وداغش به دل مادر ماند                حسرت دیدن رویش به دل خواهر ماند

تو که تنها پسر و یاور مادر بودی                از چه رو بار غمت بر کمر همسر ماند

........................................................

سال ها رنج کشیدم که گلی پروردم             باد پاییز به ناگه زد وگل پرپر شد

گل پرپر شده ام از چه برفتی ز برم            که زهجران تو هر دم دل ما مضطر شد

.........................................................................

نو گلی پرورده بودم خاک از دستم ربود             آن چنان در برگرفت گویی که در عالم نبود

سالها زحمت کشیدم تا گلم پرورده شد               ناگهان پیک اجل ان غنچه را از من ربود

.........................................................................................

فلک آخر ربودی گوهر یکدانه ما را                  بگو بر ما چرا بردی تو آن دردانه ما را

ندانم از چه رو کردی شعار خویش گل چیدن         گل مارا چیدی و برهم زدی گلخانه ما را

...........................................................

آفتابی در جهان تابید رفت                           عمر کوتاهش جهان دید ورفت

 هیچ کس از دست او رنجش نداشت                از چه رو از دست ما رنجید ورفت

.......................................................

بعد پرپر شدنت ای گل زیبا چه کنم                      من به داغ تو جوان مرده به دنیا چه کنم

بهر هر دردی دوایی است مگر داغ جوان              من به دردی که براو نیست مدوا چه کنم

...............................................................................

عزیزخفته در خاکم گل باغ دلم بودی                         درخشان گوهر پاکم چراغ محفلم بودی

کجا یابم دگر چون تو اگر گرد جهان گردم                    تو را ای نازنین دختر که یار و همدمم بودی

..............................................................................................

دریغا حسرتا از کامرانی                         نبردم بهرهای از زندگانی

همی پر حسرت وناکام رفت                      به زیر خاک عین جوانی

.....................................................

گفتم که فراق تو نبینم دیدم                   آمد به سرم هر آنچه میترسیدم

...................................................................................

بهر هر درد دواییست مگر داغ جوان     من به دردی که بر او نیست مداوا چه کنم

.......................................

شد فصل بهار و شدم از غصه هلاک   دارم جگری کباب و چشمی نمناک

گلها همه سر ز خاک بیرون کردند     الا گل من که سر فرو برده به خاک

..........................................................

افسوس که زیبا پسرم تاج سرم رفت امیدوچراغ دل ونور بصرم رفت       

زد آتش سوزان اجل بر گل عمرم ناگاه از این باغ گل نوثمرم رفت

.................................................................

 آتش هجران تو همچون سپندم می کند        پر ز ناله همچو نی بند بندم می کند

داغ سنگینی که بر دل دارم از هجران تو    تا قیامت بر غم تو پای بندم می کند

.......................................................

 خوشا آن کس که نیکی حاصل اوست    پیاپی عشق یزدان در دل اوست

خوشا آن کس که بعد ترک دنیا           بهشت جاودانی منزل اوست

..........................................................

جوان رفتم زدنیا با هزاران ارزو بر دل به زیر خاک کردم با دو صد اندوه غم منزل           

گذر اید اگر برخاک من از زاه غم خواری به الحمدی مرا یاد اورید ای محرمان دل 

..............................................

ای سفر کرده به معراج، به یادت هستیم      ای گل پرپر ما، چشم به راهت هستیم

تو سفر کردی و آسوده شدی از دوران       ما، ماتم زده هر لحظه به یادت هستیم

.........................................................................................

در سوگ توام ناله ز عیوق گذر کرد        داغ تو، دل سوخته را سوخته تر کرد

آهی که به یادت ز دل زار بر آمد           از کوه گذر کرد و بر افلاک اثر کرد

..................................................................

دلا دیدی که آن فرزانه فرزند                           چه دید اندر خم این طاق رنگین

به جای لوح سیمین در کنارش                         فلک بر سر نهادش لوح سنگین

.......................................................

آفتابی در جهان تابید رفت                                        عمر کوتاهش جهان دید ورفت

هیچ کس از دست او رنجش نداشت                             از چه رو از دست ما رنجید ورفت

........................................................................

قصه مرگ تو را ناگه شنیدن زود بود                          در عزایت جامه را تن دریدن زود بود

آخر ای یار همه  ای مطهرمهر وفا                             در سرای جاودان منزل گزیدن زود بود

...................................................................

عد پرپر شدنت ای گل زیبا چه کنم                    من به داغ تو جوان مرده به دنیا چه کنم

 بهر هر دردی دوایی است مگر داغ جوان           من به دردی که براو نیست مدوا چه کنم

...................................................................................

روزی که قضا نیست نخواهی مردن            ور هست قضا کجا توان جان بردن

مرگ تهی مساز پهلو که به آن                 سر منزل خود توان به دست آوردن

......................................................................

 ای چرخ وفلک خرابی از  کینه توست          بیدادگری شیوه دیرینه توست

ای خاک اگر سینه تورا بشکافند                   بس گوهر قیمتی که درسینه توست

...................................................................

بگذارید که بر خاک شهیدان گریم   سوز دل گویم و با ناله و افغان گریم

در سپیده دم آزادی و آغاز بهار     جای احمد نگرم، همره باران گریم

..............................................................

در عشق توام نصیحت و پند چه سود؟             زهرآب چشیده ام مرا قند چه سود

گویند مرا که بند پاش نهید                          دیوانه دل است پای در بند چه سود

> برای مقایسه و خرید سنگ قبر کلیک کنید.